kervel

Ligging

Aan de Kervelseweg 36-38 te Hengelo

Ontstaan

Het goed wordt genoemd in 1380 onder de naam "Ten Breule"

Geschiedenis

Veel buitenplaatsen hebben een ingewikkelde geschiedenis, maar die van 't Kervel slaat alles! Het goed zou identiek zijn aan het oude goed Meyerinck (niet te verwarren met het goed 't Meyerink bij Zutphen), dat weer een deel van het "Goet ten Breule" was, één der oudste goederen en vermoedelijk ook het grootste in de wijde omgeving.
Ten Breule, of Bruil, zoals het vroeger heette, wordt in 1380 genoemd met Griet van Breule als bezitster, terwijl in 1405 Ludolph ten Broewel beleend wordt met het goed, dat in 1422 Albert Meyerinck geheiten ten Bruell als eigenaar heeft. Valt hieruit te concluderen dat er een bezitwisseling heeft plaatsgevonden? Maar nog hetzelfde jaar verandert het goed weer van eigenaar, want dan blijkt Steven van Kervenheim het geruild te hebben tegen het Hengelose goed Hederick.
Bruil en Meyerinck vererven in 1528 op Jutte van Kervenheim, gehuwd met Christoffel van Munster, die onder meer in 1544 het Meyerinck als onderleen in leen geeft aan Steven van Kervenheim. Toen zal de boel definitief verdeeld zijn.
Wyse van Kervenheim laat het in 1653 na aan haar dochter Maria Louisa Vrydach, gehuwd met Felix Frederick Rauwer tot Reineck en zij zal kinderloos overleden zijn, want haar zuster Anna Sibilla Vrydach, weduwe van Salomon van Keppel wordt in 1669 beleend. Anna verkeert doorlopend in geldzorgen en leent geld van Anna Johanna van Zweeten, echtgenote van Johannes Everhardus van der Heyden . Wanneer zij niet meer aan haar verplichtingen kan voldoen, nemen laatstgenoemden het boeltje in 1683 over. Op dezelfde wijze verwierf dit echtpaar in 1691 het Huis te Baak. Hij noemde zich onder meer Heer van Baak en Meyerinck.
Uit de Van der Heyden's raakte het Meyerinck, toen drie zoons, die het van elkaar erfden, allen ongehuwd overleden en het goed in 1868 nalieten aan de dochter van hun zuster, Jkvr. Carolina Anna Maria Josepha van der Heyden, gehuwd met Franciscus Otto Henricus Maria Nikolaus von Wintgen zu Ermelinghoff.
Die dochter is Mathilde Richmondis Frederica Anna Maria von Wintgen, sedert 1857 douairière van Josephe Freiherr von Twickel.
Zij liet in 1870 een landhuis op haar nieuwe bezit bouwen, dat kennelijk wat klein uitgevallen was, want in 1890 werd er een tweede verdieping opgezet.
De jongste Von Twickel, gehuwd met barones Von Vely Jungkenn, erfde het in 1903 en vond het nog steeds te klein en in 1906 werd er nog maar weer een stuk aangebouwd.
De zoon Joseph F.M.A.F. von Twickel, echtgenoot van Maria C.H.A. von Bothmer, werd erfgenaam in 1914. Wegens zijn verkwistende levenswijze werd het landgoed in 1932 publiek geveild en het het huisperceel gekocht door Jacob Philips. In de Tweede Wereldoorlog waren hier veel joden ondergedoken.
Daarna werd het tweemaal verkocht en in 1950 werd het huis verworven door de Orde der Zusters Clarissen, die hun vorige onderkomen, kasteel Ammersoyen wegens zware oorlogsschade moesten verlaten. Zij bouwden er nog eens een vleugel met een kapel aan, zodat het grootste landhuis van de Achterhoek ontstond. In 1979 werd het verkocht, aangezien het aantal roepingen terugliep.
Sinds 1985 is het 118 kamers bevattende huis eigendom van de Stichting Elia, een christelijke stichting die zich bezighoudt met sociaal en evangelisatiewerk.
Rond 1900 bedroeg het totale landgoed met boerderijen en landerijen zo'n 1140 hectare. Tot Kervel behoorden toen de boerderijen Lenselink, Leemkuil, Horstink, Bruil, 't Klooster, Heerink, Elferink, Jolink en Groot Roessink, enkele boerderijen in Zelhem als mede Wolfersveen. Het huisperceel bedraagt thans zo'n 2,2 hectare. het huis heeft de status van gemeentelijk monument.

Eigenaar/Bewoners

Stichting Elia

Huidige doeleinden

Huis wordt geëxploiteerd voor cursussen en congressen en er worden appartementen verhuurd

Toegankelijk

Huis is niet vrij toegankelijk.

Foto's

Bronnen

Jan Harenberg - "Eens bolwerk van de adel, kastelen en landhuizen in de Achterhoek en Liemers" (1999)
Jan Vredenberg - "Kastelen in Gelderland" blz: 156-157 (2013)