walfort

Ligging

Aan de Walfortlaan 1 te Aalten

Ontstaan

Het goed wordt genoemd in 1402

Geschiedenis

't Walfort, of zoals het leenregister het noemt, het "huys ende hofstat, geheiten de Waelvaert, gelegen op de Haert bij Breevoort", vinden we links van de weg van Bredevoort naar Aalten.
Onder de naam Waldevoort komt het goed voor in 1402, wanneer Derich van Lynteloe bezitter is, maar ongetwijfeld zetelde zijn voorgeslacht hier al eerder. De familienaam wordt op verschillende manieren gespeld: behalve Lynteloe komen we Lintello, Lintlo, Lintloe en Lintelo tegen. Zo'n twee eeuwen blijft het goed aan de Van Lintelo's en wanneer Henrick komt te overlijden, worden in 1600 zijn dochter Frederica Margriet, alsmede Arnt van Lintelo Dirckszoon als erve van zijn oom Henrick "op gelijcken voet" beleend. Arnt moet afstand van zijn rechten gedaan hebben, want zijn nicht, dan inmiddels gehuwd met Johan van Coevorden, wordt uiteindelijk alleen-eigenares en haar echtgenoot zal in 1609 de leeneed vernieuwen.
Anna Adriana Sibilla van Coevorden overlijdt ongehuwd en laat Walfort in 1713 na aan haar neef Reinhard Jurriaan van Coevorden, maar ook deze sterft kinderloos.
Dan komt Walfort weer even terug in de oorspronkelijke familie en wel in 1729 aan Christiaan Carel van Lintelo tot de Ehze. Maar Christiaan Carel, echtgenoot van Clara Eilisabeth van Nagell, is de laatste van deze tak van de familie en zijn tweede dochter, Sophia Dorothea, erft Walfort na de dood van haar moeder in 1742. In 1731 was zij een verbintenis voor het leven aangegaan met Frederik Willem Floris van Pallandt van Keppel en Walfort zal voorlopig bij de bezittingen van Keppel blijven behoren. De zoon van genoemd echtpaar, Adolf Werner Carel Willem, ontving het goed in 1754 van zijn moeder. In 1771 huwde hij Heilwich Charlotte van Heeckeren en bij zijn dood in 1813 liet hij Walfort na aan zijn jongere zoon Jan, die uit zijn huwelijk met Maria Johanna van Hoogstraten van Woubrugge slechts een dochter Adolphine Charlotte Wilhelmina had.Die zorgde er echter voor om Walfort in de familie te houden door te trouwen met Mr. Joan Jacob Adolf Alexander baron van Pallandt, heer van Westervoort. Hun vier achterkleinkinderen besloten tot verkoop van het kasteel met bijbehorende gronden over te gaan.
Dat waren: Floris Carilius Anne, eerst gehuwd met Irène Narischkine en hertrouwd met Else Dagmar Hanine komtesse Blücher af Altona; Charlotte Dorothée (de beeldhouwster), gescheiden van Joachim Adolph Zeyger graaf van Rechteren Limpurg; Louise Adolphine Jacqueline, echtgenote van Mr. Ferdinand François baron de Smeth, alsmede Wilhelmine Fredericque Georgine Louise. In 1958 verkochten zij Walfort aan de gemeente Aalten die het in 2003 in erfpacht uitgaf aan het Geldsersch Landschap & Kasteelen.
Het vijftiende-eeuwse gebouw is helaas niet ongeschonden tot ons gekomen. Het huis, zoals we dat heden dage kunnen bewonderen, is voornamelijk zestiende-eeuws met een vijftiende-eeuwse kelder met tongewelven. In het midden van de zeventiende eeuw is het huis gedeeltelijk door een ongeluk afgebrand. Adriana van Lintelo liet het herstellen en uitbreiden met toestemming van de aan de Van Coevordens verwante Dietrich Arnold von Pasqualini.
Een tekening van Jan de Beyer uit 1743 laat ons zien dat het gebouw toen een verdieping horen was. Na die datum moet het huis verlaagd zijn en dat zal gebeurd zijn toen het niet meer door een adellijke familie bewoond werd en door de Van Pallandt's als boerderij werd verpacht.
Het huis genoot vroeger bekendheid, doordat op de Sleehegge in de nabijheid vroeger het gevreesde veemgericht zetelde.

Eigenaar/Bewoners

Gemeente Aalten

Huidige doeleinden

Privé bewoning

Toegankelijk

Huis en directe omgeving zijn niet toegankelijk

Foto's


	Bron: Eigen collectie		Bron: Eigen collectie
	Huis gezien vanaf de weg		Briefkaart circa 1907

Bronnen

Jan Harenberg - "Eens bolwerk van de adel, kastelen en landhuizen in de Achterhoek en Liemers" (1999)
Steven Coene - "Kastelen in Gelderland" blz.110-111 (2013)