t suideras

Ligging

Aan de Vierakkersestraatweg 34 te Vierakker

Ontstaan

Een vermelding van het goed vinden we in het leenregister van 1326

Geschiedenis

Tegenover de R.K.kerk van Vierakker ligt in een park met mooie oude bomen het huis Suideras. De naam wordt op vele manieren geschreven; Suderoes, Suderaes, Suderas, Zuederaes, Zuyrhuys, Zuderas, Zuerhoes, Zuderaves, Zwieris en in 1736 is sprake van "de Havesathe Soerhuys van outs genaamt Suyderas".
Het leenregister noemt ons Henrick van Suderoes als bezitter in 1326 en zijn nageslacht moet er niet zo heel erg goed geboerd hebben, want op zeker moment wordt de helft verkocht, zodat in 1492 Dirck van Suderas beleend wordt met "dat halve goet geheiten Suderaes" en de acte vermeldt verder "daer die van Hackfort die wederhelft van hebben". Uiteindelijk wordt in 1542 het goed verkocht aan Johan (van) Goltstein.
Het blijft sukkelen met 't Suideras. De elkaar opvolgende eigenaren kampen met geldzorg. Johan's zoon Henrick transporteert het goed in 1557 op zijn zuster Sophia, gehuwd met Henrick Boshoff. Hun achterkleinzoon Coenraet Jacob Boshoff besluit in 1662 tot verkoop en dan is "Een wel-gelegene/olde/Adelijck ende, PLAISANTE HAVESAETE te coop/ inde Graefschap Sutphen."
Koper wordt Jan Hendrick Swaefken.
Maar ook Swaefken redt het niet en moet in 1685 een lening opnemen bij Dr. Arnold van Eck en diens echtegenote Anna Catharina ten Behm. Na gerechtelijke uitspraak worden zij in 1701 met het goed beleend, zodat Swaefken kennelijk met de aankoop veel te hoog gegrepen heeft.
Anna ten Behm bezat reeds het aangrenzend goed Wissink, zodat zij met 't Suideras een welkome uitbreiding van hun grondbezit kregen. Zij ook zullen het oude huis grondig hebben laten verbouwen in de achttiende-eeuwse stijl, zoals we dat van oude foto's kennen. Hun enige zoon Hendrik Johan overleed ongehuwd in 1763 en liet zijn bezit na aan neven en nichten, die 't Suideras verkopen en in 1764 wordt August Robbert van Heeckeren ermee beleend.
Van Heeckeren is bekend geworden door zijn rol in de Franse tijd, toen hij in 1799 in Winterswijk een tegen-revolutie poogde te ontketenen. Die mislukte en kostte onder meer de al even bekende freule Judith van Dorth de kop. Zijn erven verkochten vrijwel meteen na zijn dood in 1811 het goed aan Judocus Hendrik van der Heyden van Baak, die het bestemde voor zijn zoon Clemens Frederik Wilhelm, die later ook eigenaar van het kasteel Doornenburg in de Betuwe werd en zich Van der Heyden van Doornenburg ging noemen. In zijn nageslacht is het Suideras tot op heden gebleven. Het behoord thans aan de erven (zij overleed in 1999) Jkvr. Maria Joanna Alexandra van Nispen tot Sevenaer-Jkvr. Ruys de Beerenbrouck.
Het tegenwoordige huis werd in 1891 in gebruik genomen en is gebouwd tegenover de plek van het oude, aan de overzijde van de gracht. Het door de Van Eck's verbouwde huis was slecht, zo slecht dat het moest worden afgebroken. Toen tijdens een najaarsstorm een zolderraam uitwoei, kwam de timmerman tot de ontdekking dat de gehele kap ontzet was. Bij het afbreken van die kap bleek het muurwerk van de bovenverdieping in dermate slechte staat te zijn, dat ook dat niet gehandhaafd kon worden. Toen tenslotte geconstateerd werd, dat ook de fundering in niet al te goed staat verkeerde, was het wel bekeken en volgde afbraak. Het tegenwoordige huis is een gaaf voorbeeld van Neo-renaissancestijl.
In 2006 blijkt dat er door de erven nog steeds geen consensus is over de nalatenschap van Jkvr. Maria Joanna Alexandra van Nispen tot Sevenaer-Jkvr. Ruys de Beerenbrouck. De nalatenschap bestaat behalve uit het landgoed, uit aandelen, grond, huizen en oude familiestukken.

Eigenaar/Bewoners

Huidige doeleinden

Privé bewoning

Toegankelijk

Huis en directe omgeving zijn niet toegankelijk

Foto's


	Bron: Eigen collectie		Bron: Eigen collectie
	Huis gezien vanaf de weg		Briefkaart circa 1907

Bronnen

Jan Harenberg - "Eens bolwerk van de adel, kastelen en landhuizen in de Achterhoek en Liemers"
De Stentor (22 maart 2006)