decanije

Ligging

Aan De Decanije 29 te Vorden

Ontstaan

Geschiedenis

In de bebouwde kom van Vorden lag tot voor kort het negentiende eeuwse landhuis Decanije. De naam doet al vermoeden dat we hier te maken hebben met een voormalig kerkelijk goed. In de Vordense kerk droeg ''en der vicarieën de naam "Die Decanie" en we mogen aannemen dat de kerk een gedeelte van haar inkomsten uit de Decanije heeft getrokken.
Door de toenmalige regering werden diverse kerkelijke goederen en domeinsgoederen verkocht en zo werd in 1796 de Decanije in percelen geveild, waarvan er één werd gekocht door H. Stroman en mogelijk stond daar een boerderij of huis op. Dat is helaas niet overgeleverd.
Jan Hendrik Gallé liet op dat terrein in 1832 een buitenhuis bouwen. Hoe kwam hij aan dat terrein? Ook dat is ons niet overgeleverd, maar wel weten we dat zijn moeder Anna Margarethe Stroman was. Mogelijk heeft zij het meegebracht ten huwelijk.
Gallée was al 62 jaar toen hij zijn bouwlust botvierde, maar gezien zijn functies had hij wel een representatief huis nodig.
Achtereenvolgens was hij richter, maire, schout en burgemeester van Vorden, in het laatste ambt tot 1846. Zijn zoon Johannes Hermanus volgde hem in 1846 op als secretaris; werd in 1853 burgemeester van Vorden en hing in 1893 zijn ambtsketen aan de wilgen. Opgevolgd werd hij door zijn zoon Pieter Gerrit, die het burgemeestersambt vervulde tot 1918. Waar kan dat nog, grootvader, zoon en kleinzoon die elkaar opvolgen.
Pieter Gerrit Gallée hield, volgens de overlevering althans, iets teveel van een goed glas wijn en met die liefhebberij zou hij zijn buitengoed "verzopen" hebben, zoals men zei.
Hoe dan ook, in 1907 werd publiek verkocht: "Het voor enige jaren geheel gerestaureerde en nieuw ingerichte buitengoed 'de Decanije', gelegen in vrije en rustige omgeving, onmiddellijk b/d straatweg te Vorden a/d stoomtram Zutphen-Hengelo, op 5 min. afstand v/h station der Holl. Spoor,...", waarna alle andere kwaliteiten werden opgesomd. Koper werd Julius Hermann Thate, die het uitsluitend op speculatie kocht, want al een jaar later vond hij er een liefhebber voor.
In die tijd was opgericht de "Herstellingsoord Vereniging 1835-1905" van het personeel der H.IJ.S.M., de Hollandse IJzeren Spoorweg Maatschappij. Voor huisvesting daarvan zocht men naar een geschikte behuizing en dat werd de Decanije, die bovendien aan de belangrijkste lijn van de H.IJ.S.M. lag.
Aanvankelijk voldeed het huis prima, maar ruimtegebrek noodzaakte de vereniging om in 1922 de zijvleugels te laten bouwen, waardoor het vrijwel geheel van zijn oude karakter beroofd werd. Om het voordelig te laten uitkomen tegen het geboomte, werd het later witgeverfd.
Herstellingsoorden raakten echter uit de tijd, zo ook de Decanije, de vereniging achterlatend met het probleem: wat te doen met de gebouwen? Het bleek niet mogelijk om er een bestemming voor te vinden en al sedert 1988 werd getracht om het complex te verkopen. De B.V. Standvastigheid, eigenares sinds 1993 wilde appartementen op het terrein bouwen, waartoe het huis diende te verdwijnen. Thans staat er een gebouw, enigszins een afspiegeling van het oude, maar groter.

Eigenaar/Bewoners

Op het landgoed zijn diverse appartementen gebouwd

Huidige doeleinden

Privé bewoning

Toegankelijk

Foto's


	Bron: Historische werkgroep Stichting De Vier Heerlijkheden		Bron: Gelders Archief
	Kasteel Aalst		Kasteel Aalst 1627-1631

Bronnen

Jan Harenberg - "Eens bolwerk van de adel, kastelen en landhuizen in de Achterhoek en Liemers"